Literatura

I nieoczekiwanie mamy jesień🍁🍂🍁Kiedy, jak? A skoro to już nieodwołalne to warto rozpocząć ją w dobrym stylu. Są u Was na półce jakieś wrześniowe nowości, na które warto zwrócić szczególną uwagę? Ja dziś chcę Wam przedstawić dwie wyjątkowe. Może już je znacie? Nie są to typowe powieści, ale każda zabiera czytelnika do innego świata. Ze szczyptą realizmu magicznego. Z tą różnicą, że pierwszej bliżej do realizmu, a drugiej do magii 😉 Choć pojęcia przenikają się tu wzajemnie. Idealne na dobry początek …

|”Lato, gdy mama miała zielone oczy”, autorka: Tatiana Țîbuleac, tłumacz: Dominik Małecki, Wydawnictwo Książkowe Klimaty, Seria: Rumuńskie klimaty, s. 152, sierpień 2021, 10/10 | Istnieją książki, które nie za moment, nie w połowie, nie w nieokreślonej czasoprzestrzeni, ale od pierwszych stron są jak trzęsienie ziemi. Oto ona, cała aż krzycząca mołdawsko-rumuńską duszą. Początek jest mocny. Środek intensywny. Koniec pulsujący pod skórą. Cała skala doznań. Choć może właśnie …

|Tytuł: “Kocie ścieżki. Japonia”, autor: Jola Jaworska, Mamania, s. 144, czerwiec 2021 r.      Japonia od dawna była na mojej mapie geograficznych marzeń. I stało się. Byłam, odwiedziłam, widziałam – na kartach książki “Japonia”, razem z naszym ciekawym świata kilkulatkiem. Ta lektura jest prawie jak bilet lotniczy do Kraju Kwitnącej Wiśni. Wiem, że prawie robi dużą różnicę, jednak w tym przypadku, bez dodatkowej opłaty za bagaż, …

🌿RECENZJA🌿 Tytuł: Ukojenie dla drzewa Adama Autor: Inga Žolude Tłumacz: Daniel Łubiński Wydawnictwo: Wydawnictwo KEW Gatunek: opowiadania/proza łotewska Liczba stron: 217 9/10 🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 Proza intymności. Misternie tkana każdym słowem, metaforą, obrazem. Przepiękna. Pamiętam nieoczywistość Łotwy – moje podróżnicze odkrycie. To tam znaleźć jeszcze można pustą nadmorską plażę, które nagle staje się jakby tylko twoja. Tym razem pierwszy raz …

||Tytuł: “Dziewczynko, roznieć ogienek”, autor: Martin Šmaus, przekład: Dorota Dobrew, Wydawnictwo Książkowe Klimaty, s. 333, literatura czeska. Cygańskie pieśni wciąż dźwięczą mi w uszach. Są tak rzewne i pełne żałości jak żywa rana posypana solą. Nie tego się spodziewałam. Myślałam, że to powieść o społeczności, która jest razem. Dostałam powieść o izolacji tnącej jak brzytwa. Myślałam, że to historia o korzeniach. Znalazłam tu ból połamanego drzewa. Myślałam, że to opowieść o głodzie, który odbiera …