Rozmowa o człowieku

Witam Was w kolejnej odsłonie cyklu „Tu Człowiek”. Na blogowej ławce siadamy dziś z Iloną Khan, autorką książki „Bóg jest zajęty. Radź sobie sam”, a także terapeutką, trenerką grupową metody warsztatowej psychologicznych szkoleń miękkich i bizneswomen. Noszę w sobie przekonanie, że współcześnie, w dobie depresji i nadmiernych oczekiwań, powinniśmy głośno rozmawiać na temat naszego stanu psychicznego, a Pani Ilona nie boi się sięgać po wątki trudne. Być może debata społeczna, uwrażliwianie i zaglądanie w głąb siebie, zamiast zadręczania się, tkwienia w błędnych przekonaniach i  pogrążaniu w niespełnieniu, pomogą nam żyć lepiej i rozumieć bardziej. Zapraszam Was serdecznie, wyciągnijcie dla siebie i swoich bliskich tyle, ile się tylko da.

Żyj Bardziej: Dzień dobry. Cieszę się z naszej rozmowy, bo czuję, że w dzisiejszych czasach jest szczególnie potrzebna. Jest Pani terapeutką i trenerem grupowym metodą warsztatową psychologicznych szkoleń miękkich, dlatego będę pytać o rzeczy trudne. Ostatnio słyszymy wiele niedobrego. Załamania nerwowe, depresje, samobójstwa zbierają swoje żniwo. Czy kondycja współczesnego człowieka znacząco się pogarsza? Czy nasza konstrukcja psychiczna jest coraz bardziej krucha, a jeśli tak to jakie Pani zdaniem są tego przyczyny?         

Ilona Khan: Witam serdecznie, dziękuję za podjęcie dyskusji w sprawach tak istotnych, bo wciąż zbyt rzadko je analizujemy. Rzeczywiście kondycja współczesnego człowieka znacząco się pogarsza. Pani wstęp odnośnie skali samobójstw i depresji martwi nie tylko nas, ale staje się problemem globalnym. Przyczyn jest bardzo wiele, zaczynając od sytuacji ekonomicznej człowieka po stan emocjonalny i umiejętności radzenia sobie ze stresem wraz z pojawiającymi się losowymi trudnościami.

Ż.B.: Jak więc funkcjonować i znaleźć równowagę w tych, często skomplikowanych, realiach? Wojna, inflacja, problemy wychowawcze i zawodowe, a to tylko ułamek ciężaru, którym się nas obarcza. Czy da się to wszystko unieść?                                   

I.K.: Przyszedł czas, aby inwestować w rozwój osobisty. Człowiek nie ma innego wyjścia. Poszerzanie świadomości oraz wiedza psychologiczna to dopiero początek do wprowadzenia zmian. Nie powinniśmy zamartwiać się o sprawy niezależne od nas. Stres i strach powodują objawy psychosomatyczne. Wiem, ktoś mógłby powiedzieć, łatwo powiedzieć, a jak się tych emocji pozbyć. Zauważam dużą poprawę u osób korzystających nie tylko z psychologicznych metod wsparcia, ale także medycyny naturalnej, ziołolecznictwa, medytacji.

I.K.: Wydaje mi się, że dla każdego. Już wchodzący w okres dorastania nastolatek może sięgnąć po taką lekturę, bo będzie mógł głębiej zastanowić się nad pewnymi „dorosłymi” zagadnieniami zanim pojawią się w jego życiu. Ta książka nie ma więc ram wiekowych. Marzę, by wszyscy, bez wyjątków, wynieśli z niej coś wartościowego. 

I.K.: Tak i nie. Często ignorujemy sygnały dotyczące dotykających nas spraw. Jednak nie zawsze chodzi o brak sprawczości, a o przymykanie oka na nie. Bagatelizujemy, pomijamy, jesteśmy zbyt pochłonięci zmartwieniami. Człowiek bez zaniżonego poczucia wartości, również może być wprowadzony w pętlę, w której nie zauważy pojawiających się sygnałów. Zajęci swoimi sprawami, obowiązkami, pracą nie zauważamy rzeczy istotnych. Coś staje się oczywiste, a przez to przestaje być dostrzegane i się pogłębia. Dlatego tak ważna jest nasza uważność, momenty zatrzymania i spojrzenia na własne „ja” z pewnej perspektywy. 

I.K.: Niestety ludzie zbyt łatwo o tym zapominają. Temat śmierci, choć nierozerwalnie związany z życiem, jest wciąż tak odległy. Proszę też zauważyć, że kiedy człowiek zetknie się ze śmiercią bliskiej osoby lub ryzykiem utraty własnego życia, wystąpić mogą dwojakie następstwa. Jedna grupa to ludzie doceniający tzw. drugą szansę, podążający w stronę pozytywnej zmiany i rozwoju duchowego. Druga grupa to jednak ludzie, którzy zaczynają otwierać się na rzeczy, których do tej pory nie zrobili. Uznają, że życie jest krótkie, więc należy je wykorzystać do maksimum. I tu pojawia się pułapka. Życie ponad stan, uleganie wszelkim pokusom i w efekcie końcowym depresja, uzależnienia, schorzenia psychosomatyczne.

I.K.: Pisałam w swojej książce o pewnej pułapce tzw. Matriksie, kiedy człowiek zaczyna pragnąć rzeczy zbędnych. Materializm i wygórowane potrzeby są czymś, co wielu wpędziło w kłopoty. Im więcej człowiek zaczyna zarabiać tym bardziej rozszerza zakres swoich zachcianek. Ekskluzywny samochód, ubrania, mieszkanie, przyjemności. A na końcu, paradoksalnie, zdaje sobie sprawę, że nadal jest nieszczęśliwy. Jest też druga strona, którą stanowią osoby żyjące w ubóstwie, te które odmawiać muszą sobie spełniania marzeń i liczyć każdy grosz. W efekcie obie grupy pogrążone są w niespełnieniu, braku satysfakcji i radości życia. Jedna z powodu przepychu, który nie zastąpi czasu spędzonego z rodziną i miłości, a także zdrowia, a druga z powodu porównywania siebie do życia bogatych celebrytów, idealizowania i porównywania. Człowiek nieustannie kuszony jest zakupami z opóźnionym terminem płatności, a jego potrzebami są sztucznie kreowane. Zamiast skupiać się na satysfakcji osobistej, produktywnie spędzonym czasie, człowiek podąża w kierunku materializmu, a ten, pod żadną postacią, nie stanie się katalizatorem autentycznego, głębokiego zadowolenia z życia. Chciwość, zazdrość, żal, strach, to emocje, które prędzej czy później dają objawy fizyczne. Człowiek zaczyna chorować, gdyż nie może zapanować nad negatywnymi emocjami. Podsumuję to jednym, prostym zdaniem, „zmieńmy nawyki a zmienią się nasze potrzeby i życie”.

Ż.B.: Na koniec nie mogę nie zadać pytania, które choć z pozoru oczywiste, to w rzeczywistości niesie niemal filozoficzne przesłanie. Co dla Pani znaczy żyć bardziej? Czy to intensywność doznań, a może silne relacje? I czy jest uniwersalna recepta na szczęście? 

I.K.: Żyć bardziej dla każdego może mieć inne znaczenie, zupełnie jak z określeniem szczęścia. Żyć bardziej dla mnie to żyć świadomie. Większość ludzi jeszcze śpi. Śpi w niewiedzy o samym sobie, o wszechświecie, o sensie i głównym celu istnienia. I dlatego czują się zagubieni w obecnych czasach, depresyjni, niedopasowani. Kiedy żyjemy bardziej, przestajemy skupiać się na tym co przeminęło lub co zdarzy się za kilka miesięcy, ale żyjemy w teraźniejszości, tak aby móc korzystać z potencjału jaki niesie nam obecna chwila. To może być recepta na szczęście. Jeszcze w tym roku wydana zostanie moja kolejna książka, która będzie kontynuacją pierwszej części. To lektura pełna przemyśleń, które mają być wsparciem w naszych codziennych zmaganiach, których wszyscy doświadczamy. Serdecznie zapraszam, wiem, że czytelnicy już na tę drugą część czekają, a ja jestem bardzo ciekawa jej owoców. Zakończyć chcę puentą. Żyj bardziej w obecnej chwili, bo tylko ona niesie to czego naprawdę potrzebujesz. Po prostu otwórz oczy.

Ż.B.: Dziękuję Pani za inspirującą rozmowę. Skłoniła mnie do myślenia, a to wyrywa nas ze stagnacji.  

I.K.: Dziękuję serdecznie.